Van muurvast naar een oplossing met mediation
‘Afgelopen jaar deed ik een mediation voor 2 ouders en hun volwassen dochter. De dochter heeft een verstandelijke beperking en woont in een gezinsvervangend tehuis. Het vinden van een geschikte plek voor volwassenen kinderen valt meestal niet mee. De ouders zijn blij dat hun dochter het naar haar zin heeft. De communicatie tussen het personeel en de ouders verloopt helaas al enige tijd heel stroef. De ouders zijn erg direct en zijn gewend te zeggen waar het op staat. Dit valt bij de medewerkers van het tehuis niet altijd goed. Het vertrouwen over en weer is hierdoor beschadigd. Op een gegeven moment wil het personeel niet meer dat de ouders met hen praten. De directie van het tehuis neemt vervolgens maatregelen om het personeel te beschermen.
De ouders voelen zich hierdoor niet begrepen en gekwetst. Een vriendin neemt daarom de communicatie over. Na een aantal jaar heeft die echter minder tijd en wil dit niet meer. De ouders willen graag zelf de communicatie met de directie en het personeel weer oppakken. Het tehuis ziet dit niet zitten. Het vertrouwen hierin is minimaal. Wel zijn ze bereid om met een mediator om tafel te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Op een regenachtige ochtend komen we samen op neutraal terrein: in een hotel in een grote stad.
Tijdens de mediation sessie vond ik het van groot belang om het geschonden vertrouwen te benoemen. En samen te kijken wat er nodig is om de relatie weer te herstellen. We bespreken wat er nodig is om meer vertrouwen in elkaar te krijgen en wat er wel goed gaat. De ouders zeggen grote waardering te hebben voor de inzet van het personeel en de zorg voor hun dochter. Dit geeft hen veel rust. De directie van het tehuis vind dit fijn te horen. Zij hadden eigenlijk niet eerder gezien hoe blij de ouders met de zorg voor hun dochter zijn.
De ouders bedoelen het in feite allemaal niet zo kwaad. Maar sommige dingen komen wat direct en soms vervelend voor de ander over. In de mediation is ruimte voor al hun emoties. Dit werkt verhelderend. Ook de directie verwoordt hun emotie. Ze kennen elkaar eigenlijk gewoon niet zo goed. Partijen spreken over en weer hun diepste wensen uit over de toekomst en hoe met elkaar om te gaan. Deze wensen blijken opvallend veel gelijkenissen te vertonen. Daarna kunnen ze in alle rust afspraken maken. Uiteindelijk gaan ze al pratend over koetjes en kalfjes in de regen op zoek naar hun auto. Als mediator blijf ik blij verrast achter. Wat een enorm verschil met de beginsituatie!
De afspraken zet ik direct nog even op de mail. En al bij terugkomst op kantoor zie ik dat beide partijen de overeenkomst al hebben ondertekend. Zo mooi en eenvoudig kan mediation zijn!’